و در آخر یادت باشد : ربات ها هم احساس دارند !!
ربات ها هم قلب دارند !... احساس دارند !... فهم دارند !... ربات ها هم گاهی دلشان می شکند و گریه می کنند !... ربات ها هم گاهی کم می آورند ، گاهی می شکنند !... ربات ها هم گاهی ذوق می کنند ، لبخند می زنند !... ربات ها هم گاهی دوست دارند بگویند : دوستت دارم اما نمی توانند ... ربات ها هم گاهی دوست دارند درد ودل کنند اما ... باز هم نمی توانند !... ربات ها هم گاهی از اینکه مدام به آنها می گوییم آدم آهنی ناراحت می شوند ... نه ... اشتباه نکن ... منظورم آن رباتی نیست که از آهن ساخته شده و جان ندارد ... منظورم آن انسانی است که جان دارد ، احساس دارد ، شعور و فهم دارد ، اما تو فکر می کنی که او احساس ندارد ، قلب ندارد و اسمش را گذاشتی : آدم آهنی !!... منظورم همان انسانی است که بارها دلش را شکانده ای و به او گفتی : آدم آهنی !... منظورم همان انسانی است که دوست دارد به تو بگوید : دوستت دارم اما آنقدر مغرور است که نمی تواند بگوید و تو به همین دلیل اسمش را گذاشتی : آدم آهنی !!... منظورم همان آدمی است که دلت می خواهد بااو صحبت کنی و او هم دلش این صحبت را می خواهد اما به خاطر ندای درونی ات که می گوید : نه ! او آدم آهنی است !... بااو صحبت نمی کنی ... پس یادت باشد که او هم یک انسان است ، البته نه از نوع آهنی اش ، بلکه از نوع مغرورش ... یادت باشد که او هم گاهی دوست دارد بگوید : دوستت دارم ، اما غرورش نمی گذارد که این کار را بکند ... یادت باشد او هم گاهی آنقدر دلش تنگ می شود و آن قدر دوست دارد درد و دل کند که دلش تو را می خواهد ، اما نمی تواند بیاید و درد و دل کند ... یادت باشد در وجود او هم قلبی پر از احساس وجود دارد ، که شاید از قلب تو هم حساس تر باشد !... یادت باشد که او هم دلش می شکند ، می فهمد ... پس تو به جای اینکه او را مسخره کنی ، از خودت دور کنی و اسم آدم آهنی را رویش بگذاری ، سعی کن با او نرم رفتار کنی ، او را بپذیری و کمک کنی تا غرورش را کنار بگذارد و بتواند به تو بگوید : دوستت دارم !!!
یارو تو ژاپن ...........